ΕΛ.Ι.Ε.Κ.

Πώς αντιλαμβάνομαι ως παθολόγος ογκολόγος την πανδημία του κορωνοϊού?

Η κατάσταση που βιώνουμε όλοι είναι πρωτόγνωρη…Μέσα σε λίγες μέρες αλλάξαμε ζωή.

Άλλαξαν οι συνήθειες μας, άλλαξαν οι ανάγκες μας, άλλαξαν οι προτεραιότητές μας.

Ως παθολόγοι ογκολόγοι πρέπει να προφυλάξουμε τους ασθενείς μας, που είναι ασθενείς υψηλού κινδύνου. Ακυρώνουμε τους προγραμματισμένους επανελέγχους σε ασθενείς σε ύφεση και τους προγραμματίζουμε όταν οι συνθήκες θα το επιτρέψουν. Καθησυχάζουμε όλους τους ασθενείς και  προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματά τους τηλεφωνικά, ώστε να περιορίσουμε τις άσκοπες μετακινήσεις. Δεν κάνουμε όμως πίσω στους ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία, ιδίως σε όσους ο σκοπός είναι η ίαση.

Ως γιατροί δεν μπορούμε να μπούμε σε 24ωρη καραντίνα… Και αυτό μας δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος και μία παραπάνω ευθύνη για αυτούς που αγαπάμε και ζούνε μαζί μας. Το γνώριζαν όταν επιλέξαμε να γίνουμε γιατροί, το γνώριζαν όταν μας επέλεξαν για να κάνουμε μαζί τους οικογένεια. Δυστυχώς όμως αυτό λίγο μπορεί να σου γλυκάνει την αγωνία «μήπως εγώ κάνω κακό σε όσους αγαπώ». Είμαι σίγουρη ότι το άγχος αυτό είναι τεράστιο για τo ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό που καλύπτει κάθε ημέρα το τμήμα επειγόντων περιστατικών και νοσηλεύει τους ασθενείς με covid-19 και ο σεβασμός είναι το λιγότερο που μπορώ να νιώσω.

Ως άνθρωποι πρέπει να κάνουμε το χρέος μας στην κρίσιμη αυτή στιγμή για την ανθρωπότητα…να μείνουμε στα σπίτια μας και να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του κράτους. Πρόκειται για μία νέα μορφή πολέμου για την οποία δυστυχώς δεν είχαμε προετοιμαστεί και δεν θα μας βοηθήσει ο βαρύς πολεμικός εξοπλισμός. Το μόνο που μπορεί να βοηθήσει είναι να κερδίσουμε χρόνο με όσο το δυνατόν λιγότερες ανθρώπινες απώλειες, μέχρι να βρεθεί εμβόλιο ή αποτελεσματική θεραπεία. Και όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν, οι στρατιώτες θα πρέπει να υπακούσουν στον στρατηγό. Ευτυχώς, δεν μας ζητήθηκε ως εντολή να σκοτώσουμε κάποιον, απλά να μπούμε σε «καραντίνα» και να σταματήσουμε για λίγο τον γρήγορο ρυθμό της ζωής, ώστε να διαφυλάξουμε την ζωή.

Ώρα μηδέν για την ανθρωπότητα… ώρα σιωπής…ώρα περισυλλογής… ώρα υπακοής… ώρα που ο καθένας θα σηκώσει το βάρος της ατομικής του ευθύνης ως άνθρωπος…ώρα που θα αποφασίσει αν θέλει, όταν τελειώσει η πανδημία, να έχει χάσει όσο το δυνατόν λιγότερους αγαπημένους, φίλους, συνάδελφους, συνανθρώπους…

Ευαγγελία Μοιρογιώργου

 MD, MSc, Παθολόγος Ογκολόγος, Δ.Θ.Κ.Α. «Υγεία»